Muzeum Sztuki

[Miguel de Catalan]

Muzeum Sztuki

[Miguel de Catalan]

Epipaleolit
Epipaleolit to okres przejścia z gospodarki łowiecko-zbierackiej a wytwórczą (rolniczą) .
(od ok 17 tys. do 10 tys. lat temu)

[Miguel de Catalan]

Kamienne groty epipaleolityczne
Pochówek epipaleolityczny

[Miguel de Catalan]

Paleolit
Paleolit nazywany też starszą epoką kamienia to najstarszy i najdłuższy etap w dziejach rozwoju społeczności ludzkiej. Rozpoczyna się z chwilą pojawienia form przedludzkich zdolnych do wytwarzania prymitywnych narzędzi (otoczaki, pięściaki i rozłupce). W historii geologicznej odpowiada epoce plejstocenu (2,58 mln – 11,7 tys. lat temu) i początkowi holocenu.

Paleolit dzieli się na:

• dolny – (ok. 2-2,5 mln lat – ok. 120 tys. lat temu)
• środkowy – (ok. 350 lub 300 tys. – ok. 40 tys. lat temu)
• górny – (ok. 40 tys. – ok. 14 tys. lat p.n.e.)
• późny – (ok. 14 tys. lat temu – 8 tys. lat p.n.e.)

[Miguel de Catalan]

Figurka z Hohlenstein

Figurka odnaleziona w Jurze Szwabskiej pochodzi z okresu kultury oryniackiej(40-20 tys. lat temu) obejmującej następujące tereny:

Rzeźby z jaskini La Madeleine

Bizon

Hiena
Obydwie są dziełami kultury magdaleńskiej, tak samo, jak malowidła w jaskiniach: Altamira, Lascaux, Font-de-Gaume
Figurka z jaskini des Rideaus w pobliżu Lespugue

Rzeźba została wykonana z mamuciego kła, pochodzi z przed 23 000 lat.
Rzeźby z Dolni Vestonice na Morawach

Ceramiczna figurka zwana Wenus pochodzi sprzed 31-27 tysięcy lat, została wykonana z mieszanki piasku, mułu i gliny.

Mona Lisa z Dolni Vestonice.
Rzeźby z Mal’ta koło Irkucka

Figurki to dzieła kultury Mal'ta-Buret istniejącej od 24 000 do 15 000 roku przed naszą erą.

[Miguel de Catalan]

Cywilizacja mykeńska Cywilizacja mykeńska rozwijała się od początku II tysiąclecia p.n.e. aż do jej upadku na przełomie XIII i XII w. p.n.e. Jej kres nastąpił w konsekwencji najazdu tzw. "Ludów Morza", które w owym czasie spustoszyły Bliski Wschód oraz zniszczyły państwo Hetytów. Mykeńczycy stracili dostęp do metali, z których wytwarzali brązowe narzędzia, co w połączeniu z najazdem Dorów wkrótce potem przyczyniło się do ich klęski.
Same Mykeny były najpotężniejszą twierdzą Achajów, wojowniczego ludu, który w XVI i XV w. p.n.e. podporządkował sobie wyspy Morza Egejskiego oraz Kretę, a także Peloponez. Duży wpływ na sztukę Mykeńczyków miała zniszczona przez nich cywilizacja minojska, od której przejęli m.in. pismo linearne, które zmodyfikowali według swoich potrzeb.

W pobliżu ich miasta znaleziono siedem grobowców, zwanych tolosami, zwieńczonych olbrzymimi kopułami. Najsłynniejszy z nich, "skarbiec Atreusza" znany też jako grób Agamemnona, został zbadany w II poł. XIX w. przez niemieckiego archeologa, Henryka Schliemanna. W jednej z takich budowli Schliemann znalazł złotą maskę o wymiarach 26 na 26,5 cm, którą nazwał "maską Agamemnona". Obecnie jednak część historyków kwestionuje jej wiek.
"maska Agamemnona"

---

Znaleziono też inne maski, jak na przykład ta:
złota maska datowana na XVII/ XVI w. p.n.e.

[Miguel de Catalan]

Ceramika mykeńska W Mykenach rozwijała się także ceramika; od XIV w. p.n.e. aż do początku epoki klasycznej produkowano terakotowe żeńskie figurki w kształcie trzech liter greckiego alfabetu: „Ψ” (psi), „Τ” (tau) i „Φ” (phi).

W 1876 r. Henryk Schliemann odkrył na terenie prowadzonych w Mykenach wykopalisk tzw. "wazę wojowników", która jest niewątpliwie najciekawszym przykładem mykeńskiej ceramiki. Naczynie jest kraterem, tj. naczyniem służącym do rozcieńczania wina, które powstało w XIII w. p.n.e. Przedstawiono na nim rząd sześciu wojowników, za którymi kroczy płaczka, zaś po drugiej stronie przedstawiono kolejnych pięciu żołnierzy.
"waza wojowników"

---

Na koniec, terakotowa rzeźba przedstawiająca trójkę bogów mykeńskich:
triada bóstw mykeńskich, XIII w. p.n.e.

[Miguel de Catalan]

Ceramika mykeńska- ciąg dalszy Okres późnohelladzki I Okres późnohelladzki I trwał od poł. XVII w. p.n.e. do poł. XVI w. p.n.e. Charakteryzował się zastosowaniem jasnych wzorów na ciemnym podkładzie oraz zastosowaniem koloru czerwonego lub czarnego- wyroby z tego okresu były monochromatyczne. Bardzo popularne były alabastrony, hydrie, filiżanki oraz naczynia w kształcie pucharów z Vapheio.
puchar z Vapheio (z lewej) i alabastron (z prawej)

---

Okres późnohelladzki II Trwał od poł. XVI w. p.n.e. do końca XV w. p.n.e. W jego trakcie wyroby minojskie straciły na znaczeniu; wpierw zostały wyparte przez mykeńskie, które następnie stały się wzorem dla kreteńczyków. Mykeńczycy podporządkowali sobie wówczas Kretę, Cyklady, Cypr, zachodnie wybrzeża Azji Mniejszej. Zaczęto też wtedy stosować wzory roślinne, a także morskie. Dużą popularnością cieszyły się kielichy, z których później wykształcił się kyliks, dzbany oraz tzw. puchary efirejskie.
kształty naczyń z przełomu I i II okresu PH

---

Amfora w stylu pałacowym z motywami roślinnymi

---

Okres późnohelladzki III A i B Trwał od początku XIV w. p.n.e. do schyłku XIII w. p.n.e. W jego trakcie dotychczasowe kielich uległy wydłużeniu, zaś dno zostało spłaszczone, co doprowadziło do wykształcenia się kyliksu. Puchary z Vapheio stały się rzadsze, zostały zastąpione przez pospolite garnki. Nawiązano kontakty handlowe z ośrodkami syryjskimi oraz Egiptem, co doprowadziło do wzrosty popytu na mykeńskie wyroby. W tym okresie nastąpiła uniformizacja wyrobów, zaczęto także stosować tzw. styl obrazowy polegający na przedstawianiu wizerunków m.in. byków, rydwanów, roślin, ludzi i zwierząt. Na przełomie XIII i XII w. p.n.e. miała miejsce nieokreślona katastrofa, prawdopodobnie trzęsienie ziemi, która obróciła większość miast w gruzy, kończąc tym samym okres największej świetności Myken.
wzory ceramiczne z okresu przełomu II i III okresu późnohelladzkiego

---

wzory ceramiczne z okresu III A

---

wzory ceramiczne z okresu III B

---

Kyliksy z Vourvatsi i Agios Kosmas w Attyce

---

Styl obrazowy: przedstawienie rydwanu na kraterze z Nafplion

---

Okres późnohelladzki III C O)kres PH III C trwał od początku XII w. p.n.e. do połowy XI w. p.n.e. W wyniku niedawnej klęski, ośrodki kontynentalne straciły prym w wytwarzaniu ceramiki na rzecz Rodos, które eksportowało swoje wyroby na całe Bałkany. W okresie tuż po upadku nastąpiło znaczne zubożenie motywów zdobniczych, jednak już kilkadziesiąt lat później powstały nowe style. Styl zwarty charakteryzował się dużym nagromadzeniem zdobień, zaś na wschodzie, tj. we wschodniej Attyce oraz na Cykladach, powstała jego odmiana, która polegała na stosowaniu uproszczonych, geometrycznych przedstawień ośmiornic. Inna metoda zdobień, zwana stylem spichrzowym, służyła do wykańczania naczyń o zamkniętych formach, jak amfora, poprzez pokrywanie ich jasnym barwnikiem i ciemną, falistą linią. Rozpowszechniły się także nieznane wcześniej formy naczyń: askosy, czyli naczynia w kształcie ptaków, oraz oinochoe, czyli nowy rodzaj dzbanka. W fazie schyłkowej zaczęto przedstawiać wojowników, zanikł także styl zwarty oraz obrazowy.
wzory ceramiczne z okresu III C

---

styl ośmiornic na amforze wykonanej techniką pałacową

---

mykeńska hydria w stylu spichrzowym

---

tebańska hydria w stylu ośmiornic

[Miguel de Catalan]

Malarstwo mykeńskie Początki malarstwa mykeńskiego sięgają okresu PH II, kiedy to powstawały najwcześniejsze freski w Tebach, Mykenach oraz w grobie w Kokla, zaś jego rozkwit przypada na okres PH III A i B. Freski w ówczesnym świecie greckim związane były ze środowiskiem pałacowym, wobec czego po upadku większości tworów państwowych wywołanym najazdem Dorów, tj. w okresie PH III C, sztuka malarstwa ściennego zanikła. Malarstwo mykeńskie nawiązywało do twórczości kreteńskich; tło było na ogół niebieskie, rzadziej w falujące pasy w różnych kolorach, postaci ludzkie miały ok. 30cm wzrostu. Nowatorskim rozwiązaniem było przedstawianie scen polowań oraz bitew, stosowano także mykeńskie uzbrojenie oraz odzienie.
mykeńska kobieta, fresk z okresu III B

---

mykeńska scena rytualna przedstawiająca demony

---

damy siedzące na piętrze pałacu podczas święta

[Miguel de Catalan]

Sztuka Okresu Klasycznego Tutaj będą zamieszczane dzieła pochodzące z Okresu Klasycznego